Τετάρτη 19 Δεκεμβρίου 2007

Ανεξήγητο Πέλαγο



Κινείσαι κι ανθίζουν τα όνειρα
Σωπαίνεις κι ανοίγονται πηγάδια εωθινά
Γελάς κι εκτοξεύονται πίδακες ανεξαρτησίας κομμάτια διαττόντων εκπυρσοκροτούν.

Διάφανος ο ήλιος πυροδοτεί το φωτεινό σου πουκάμισο,
υαλοπίνακες ιριδίζουν στο τακ-τακ των βημάτων σου.
Περπατάς και λάμπει ο κόσμος


Μιλάς και σπάνε ρόδια από φως και τα κόκκινα σπόρια τους
φυτρώνουν στο μέλλον.
Αγάλλεσαι και οι αυγές συνωστίζονται στο κατώφλι της άνοιξης
Φωνάζεις κι αλλάζει η ροή των υδάτων.
Ένα ατέρμονο καλοκαίρι σε περιμένει στην άκρη του λόφου.


Είμαι εγώ το ανεξήγητο πέλαγο που αγναντεύει η ματιά σου στον ορίζοντα.


Μαρία Γραμματικού

Δευτέρα 17 Δεκεμβρίου 2007


ΧΑΡΟΥΜΕΝΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ

Τετάρτη 5 Δεκεμβρίου 2007

για τα γενέθλιά μου...

προοίμιον





Μη με ρωτάς πότε γεννήθηκα ή πόσο χρονών είμαι.
Έζησα μέρες πολλές που είχαν χιλιάδες ώρες.
Ώρες βαθύτατες έζησα που είχαν χιλιάδες μέρες.
Η αγάπη, δε μετριέται η αγάπη.
Η αναμονή, δε μετριέται η αναμονή.
Εκατομμυρίων χρονών εγώ μπορεί να είμαι.
Γι’ αυτό μη σταθμίζεις το χρόνιο με μαθηματικές πράξεις,
ρυτίδες και ημερομηνίες.

Λέτα Κουτσοχέρα

Παρασκευή 30 Νοεμβρίου 2007


"Γερνάω από µια νιότη απέραντη
που δεν εννοεί να γεράσει"

Γιάννης Ρίτσος

Πέμπτη 22 Νοεμβρίου 2007

το όνειρο....


ονειρεύομαι....

ζω το όνειρο...

το μοιραζομαι μαζί σου...

Τρίτη 20 Νοεμβρίου 2007


....ο,τι απέμεινε από το κορίτσι με το κόκκινο φουστάνι!
δεν έμαθε ποτέ κανένας τι απέγινε!

Πέμπτη 8 Νοεμβρίου 2007

η φαντασία .....


σε φόντο κόκκινο - μαύρο

Τετάρτη 31 Οκτωβρίου 2007

απολογισμός

το παρελθόν

















το σήμερα






η αγάπη




το πάθος

η ελπίδα

Τετάρτη 3 Οκτωβρίου 2007

η δική μας πορεία....


Θέλεις την αλήθεια

θες το μυστικό

θέλεις την χαρά σου πίσω.

Αν τα θέλεις όλα... ίσως τα 'χω εγώ

άσε με λοιπόν να στα χαρίσω.

Τράβηξε στο χάρτη μια γραμμή

κι άστην... όπου θέλει να μας βγάλει

κι αν ο θησαυρός δεν είναι εκεί,

θα 'ναι ο δρόμος κέρδος πάλι....

σκέψεις...






ποιος νοιάζεται για το αύριο…


σαν υπάρχει το χτες που πονάει...




έναν άνισο αγώνα ανάμεσα σε μένα και μένα…


κέρδισα εγώ…


έπρεπε…


για να μπορώ να συνεχίσω μέσα στην ανασφάλεια μου….


δεν θυμάμαιπόσες στιγμές…


ώρες…


μέρες…


μήνες…


χρόνια..


πέρασαναπλά πέρασαν….και πέθαναν,


χωρίς αγάπη ….


χωρίς χάδια…


απελπιστικά άδειο έφυγε το χθες….


κι ήρθε το σήμερα….


υπάρχει…και νιώθω δυνατή,


μέσα στην ανασφάλεια μου….


ζω τις στιγμές….


τις ώρες …


τις μέρες…


είναι ζωντανές,


έχουν αγάπη...


έχουν χάδια…


έχουν προσμονή….


ποιος νοιάζεται για το αύριο;


σαν υπάρχει το σήμερα!

Τρίτη 25 Σεπτεμβρίου 2007

Οι πρώτες σταγόνες δειλινού...







είναι για σένα
γλυκό μου ταίρι …..

Τρίτη 28 Αυγούστου 2007

Καθυστέρησα γιατί σκόνταψα...



Αν γύριζε ο χρόνος πίσω
θα ήθελα να κάνω κάποια πράγματα αλλιώς.
Θα ήταν καλύτερα όμως;
Ευτυχώς που δεν υπάρχει αυτή η δυνατότητα!………